Τίτλοι τέλους

Και ήρθε η στιγμή που δεν έχω να πω τίποτα. Τα έχει πει όλα εκείνος κι εγώ απλά συμφωνώ.

Συναινώ. Βάζω απλά μια "υπογραφή" κάτω δεξιά, στο τέλος της σελίδας και κλείνω έτσι την απολογία μου.

Μια ολόκληρη σελίδα γράφτηκε κι εγώ προσποιούμουν πως τη διάβαζα. Καθισμένη πάνω στη ματαιοδοξία μου, συνέχιζα να με παρουσιάζω "τέλεια" κι ας είχα ανεπανόρθωτα σημαδευτεί από την κάθε μια λέξη που συλλάβιζα.

Ασφυκτιούσα και η μόνη μου ανάσα ήταν στα κενά μεταξύ των λέξεων. Ανυπομονούσα να βρω την τελεία προκειμένου να ανασυνταχθώ. Μου έδινα κουράγιο σε κάθε κόμμα και τα θαυμαστικά τα μετέτρεπα σε ερωτηματικά. Γέμισε η σελίδα ερωτηματικά, ο νους μου ερωτήματα κι εγώ πάλι δεν είχα να πω τίποτα.

Λέξεις σε συρμό, σε σειρά, με προδιαγεγραμμένη πορεία κι εγώ ανάμεσα σε δυο ράγες, αμετακίνητη στο τέλος της σελίδας, δέχθηκα απρόσκοπτα τη σύγκρουση.

Η διαδικασία ολοκληρώθηκε συνοπτικά.

Υπογράφω και αποδίδω, με απόλυτη  συναίσθηση, τα εύσημα σε εκείνον που τα είχε -δικαιωματικά- πει όλα.

Υπογραφή

                                                                                                                             κενό